INNOWACYJNA TECHNOLOGIA
W SŁUŻBIE NATURY

WYBRANE ZAKAŻENIA GRZYBICZE

Grzybice

Grzybice mają różne podłoże swojego istnienia, a ich obecność wywołuje wiele symptomów. To powoduje, że są trudne do zdiagnozowania, a i objawy często są mylone z innymi schorzeniami. Typowymi objawami zakażenia grzybiczego są: zapalenie spojówek, zapalenie narządów płciowych, trudności z koncentracją, stany depresyjne, bóle brzucha, niepohamowany apetyt na słodycze, katar sienny, przewlekłe zapalenie zatok. Grzyby są również przyczyną wielu alergii. Grzyby do swojego rozwoju potrzebują cukru, a więc organicznego węgla. Im mają go więcej do swojej dyspozycji, tym lepiej wzrastają. Gdy stworzymy im odpowiednie warunki, w bardzo szybkim tempie potrafią znacząco zwiększyć swoją ilość w organizmie, nawet w ciągu jednej nocy.

Aspergiloza

Zakażenie wywołane przez Aspergillus najczęściej lokalizuje się w obrębie układu oddechowego. Do zakażenia płuc dochodzi w wyniku zaburzeń funkcji tzw. makrofagów pęcherzykowych, których rola polega m.in. na trawieniu obcych cząstek niepożądanych dla organizmu (m.in. zarodników grzybów pleśniowych), dzięki czemu zapobiegają kiełkowaniu zarodników Aspergillus. Grzyby pleśniowe z rodzaju Aspergillus często wywołują również reakcje alergiczne, ograniczone zakażenia inwazyjne, powierzchniowe zakażenia skórne, a także otwarte zakażenia płucne.
Najczęściej występującym gatunkiem jest Aspergillus fumigatus. Rzadziej wykrywane są takie gatunki, jak: Aspergillus nidulans, Aspergillus niger, Aspergillus flavus, Aspergillus terreus, Aspergillus glaucus i inne.

Grzybniak kropidlakowy płuc

Aspegilloma – jest to zakażenie w tkance płucnej, w obrębie której tworzą się tzw. masy grzybicze przypominające guzy. Grzybniak rozwija się wtórnie na jamach powstałych po ropniach, jamach gruźliczych lub rozstrzeniach oskrzeli. Objawy chorobowe pojawiają się powoli. Do charakterystycznych, mogących utrzymywać się przez miesiące lub lata objawów należą: powtarzające się krwioplucie niewielkiego stopnia, duszności i kaszel z wykrztuszaniem wydzieliny,
a także gorączka, które. Grzybniak umiejscowiony jest w górnych płatach lub w szczytowych partiach dolnego płata płuc. Rzadziej zdarzają się postacie mnogie, które mogą być zlokalizowane jedno- i obustronnie. Grzybniak często współwystępuje z czynną gruźlicą lub sarkoidozą. Grzybniak kropidlakowy płuc charakteryzuje się powolnym przebiegiem i rozwija się wiele lat.

Aspergiloza alergiczna oskrzelowo–płucna

Powstaje na skutek wdychania zarodników grzyba. W wyniku zakażenia dochodzi zarówno do odpowiedzi humoralnej (czyli pojawienia się przeciwciał), jak i komórkowej (reakcji limfocytów na alergen). W przebiegu schorzenia pojawia się m.in. gorączka, częste napady kaszlu, duszność oraz bóle w klatce piersiowej. W plwocinie mogą być obecne śluzowe czopy, zawierające dużą liczbę komórek Aspergillus. Na skutek obecności grzybów występuje zwiększona liczba eozynofili będących rodzajem krwinek białych w krwi obwodowej.

Aspergiloza inwazyjna

Rozprzestrzenia się pod wpływem wielu czynników. Rozwijający się w tkance płucnej kropidlak, przedostaje się do tętniczek, w których prowadzi do zmian zakrzepowych. Przebieg aspergilozy inwazyjnej ma zmienny charakter. Bardzo często badania wskazują na zlokalizowane lub rozsiane schorzenia płuc o ostrym przebiegu.

Aspergiloza pozapłucna

Obejmuje szereg postaci zakażenia o różnym przebiegu: posocznica, aspergiloza wsierdzia, aspergiloza ośrodkowego układu nerwowego, aspergiloza skóry i/lub tkanki podskórnej, aspergiloza narządu słuchu (zewnętrzny przewód słuchowy), aspergiloza oka, aspergiloza układu moczowego i aspergilozy zlokalizowane w innych narządach.

Kandydoza

Kandydoza, czyli zakażenie drożdżakami z rodzaju Candida występuje na całym świecie. W prawidłowych warunkach gatunki z rodzaju Candida kolonizujące skórę i błony śluzowe człowieka oraz zwierząt nie powodują choroby u ludzi zdrowych i są składnikiem naszej flory jelitowej. Podczas złego odżywiania i nieprawidłowego trybu życia stanowią zagrożenie, szczególnie dla osób o obniżonej odporności. Najczęściej u ludzi identyfikowane są gatunki Candida albicans, Candida krusei i Candida tropicalis. Inne potencjalnie chorobotwórcze dla człowieka to: Candida kefyr, Candida guilliermondii, Candida catenulata, Candida parapsilosis, Candida krusei, Candida utilis, Candida intermedia, Candida famata i Candida glabrata.

Grzyby Candida odpowiedzialne są za pogłębiające się zmęczenie, nieuzasadniony brak energii, problemy układu pokarmowego: zaparcia, biegunki, bóle brzucha. Z czasem dochodzi do wtórnych zmian. Kandydoza przybiera różne postaci, uzależnione od miejsca zakażenia wywołanego przez drożdżaki z rodzaju Candida:

-Kandydoza skórna z następującymi objawami: świąd, przewlekłe ropne zapalenia skóry i/lub mieszków włosowych, wysypki skórne, trądzik, łuszczyca, przewlekłe owrzodzenia podudzi, zapalenia i owrzodzenia w fałdzie międzypośladkowym, pachwinowo-udowym i okołoodbytnicze, itp.

-Kandydoza układu oddechowego: ostre pierwotne i wtórne zapalenie płuc, zapalenie oskrzeli, organizm zaczyna mieć skłonność do przeziębień, zapaleń gardła, przewlekłych nieżytów zatok bocznych.

-Kandydoza układu moczowo-płciowego: odmiedniczkowe zapalenie nerek, zapalenie pęcherza moczowego, przewlekłe upławy, zapalenie pochwy, zapalenie gruczołu krokowego, zaburzenia potencji, zapalenie cewki moczowej, niepłodność, przerost prostaty, nasilenie objawów zespołu napięcia przedmiesiączkowego.

-Kandydoza przewodu pokarmowego: jamy ustnej (pleśniawki), przełyku, żołądka, jelita grubego, zapalenie pęcherzyka żółciowego.

-Kandydoza ośrodkowego układu nerwowego.

-Kandydoza układu kostno-stawowego: zapalenie szpiku i kości, zapalenie mięśni.

-Kandydoza oka.

Wyróżnia się dwa rodzaje kandydozy: Kandydozę powierzchowną (z lokalizacją na błonach śluzowych (jamy ustnej, pochwy, przełyku), skórze i/lub tkance podskórnej) oraz kandydozę głęboką, nazywaną też endogenną lub narządową/układową oraz uogólnioną (posocznica).                                                                                                             Występująca w organiźmie kandydoza może mieć przebieg ostry z towarzyszącymi ropnymi zmianami i z tendencją do tworzenia ziarniny i ziarniniaków w przewlekłej postaci. Bardzo często, gdy zakażenie jest przewlekłe dochodzi do braku odporności komórkowej związanej z procesem zapalnym.                                                                                          Tradycyjne metody leczenia polegają zazwyczaj na „jednorazowym wyleczeniu” grzyba. Takie działania są tylko pozornie skuteczne. Po stosowaniu nie dających efektów kuracji, bardzo często dochodzi do uodpornienia się grzybów na stosowane preparaty. Zarodniki grzyba mogą nawet przez wiele lat krążyć po krwi i doczekać momentu osłabienia organizmu by znów się uaktywnić.